Günür Karaağaç'ın Köyceğiz Kitabından alıntılar
Köyceğizin ekonomik yapısı
Çerkesler (abhazlar) Döğüşbelene geldiler .Onlardan birçok teknik bilgi aldığımız gibi ipek böçekçiliğini de onlar getirdi
Yörenin ilk sahipleri
Muğlaya 1876 dan sonra gelen çerkeslerden (abhazlar)bir kısmı ilçemize yerleştirildi.
Bazı yer adları ve anlamları
Döğüşbelen yöreye 19.yy sonunda Kafkasyadan çerkesler (abhazlar) gelirler . fakat burada Hasançavuşlar ve Davazoğulları yaşadığından aralarında kavga çıkar . Belen tepe anlamına gelmektedir . Bu yöreye Döğüştepe den dolayı döğüşbelen adını vermişlerdir
Gelin törenleri
Çerkeslerde(abhazlar) bebek erkekse gümüş saplı kıbraç toka ve gümüş at takım getirilen hediyeler arasında önemli bir yer tutardı
Aile düzeni
Çerkeslerde(abhazlar) Köyceğiz yöresine çok farklı sosyal düzen getirdiler . Örneğin sandalye ve mutfak eşyalarının bir çoğu onların kültürel miraslarındanöğrenilmiştir
Veli Çetinkaya (Kavalcılar) (1925)
Çocukken evvela Toparlara yerleşmişler, ölüm gelince Döğüşbelene gitmişler. Bugün bile onların yaşadığı gölün kıyısı Toparlar sınırında olan yere ''ÇERKEZ YURDU'' denir.
Ali Rıza Sarıhan
Döğüşbelende okudum. Öğretmenimiz Ahmet Tevfik belenoğlu idi. Çerkezler insaniyetliydi, tüm köylerden daha medeniydiler. Çerkezleri, Hamza bey bir yerde toplamış.
Cemil Bey iri yarı bir adamdı. Savaşta katılımış. Çok misafirpeverlerdi, düğünleri görgülü idi.
İsmail Tufan(1911)
Çocukluğumda Döğüşbelende çok saz ev vardı. Köyümüze 1937de portakal geldi. Daha evelisi her taraf ayağacı ile doluydu. Ben çerkezlerin son günlerine rastladım. Adet ve törelerine bağlıydılar. Bu yaşıma kadar Çerkezler kendi aralarında ve çevrelerinde hiçbir şekilde husursuzluk yapmadılar ve dostluğa önem verdiler dedi.
Nazmi Çoskun (1907- 2001): Mehmet çoşkun dedem kafkasyadan gelme Döğüşbelene 30 hane, Özbaşına 60 hane ve Çürükardına 70 hane yerleşti. Babama dalamanlı mehmet derlerdi. Buraya gelen çerkezler kafkasyadan apsınıdan gelmişler dedi.
Zaferler
Mustafa Okulu (1924): Yöremize geçen yüzyılda Çerkezler getirilerek yerleştirilmiş. Onlar çok kültürlü ve görgülü insanlardı. Çerkez Cemil Efe meşhurdu tarihe mal olmuş bir insandı.
Döğüşbelen
Ali Belenoğlu (1929): Çerkezler Döğüşbelende yerleşik iken yörükler geldiler çerkezler onlara yer sattı. Onlar asil ve vakur görünüşlü adamlardı. Özellikle Çerkezler; cura, ud, mızıka (akordion) çalarlardı. Öyle ki her boş anda evlerde kadınlı kızlı akordion ve ud çalınırdı.
Yöre halkı masa, sandalye, perde gibi ev eşyalarının kullanımını ilk kez onlardan gördüler. Çerkezler deri kapmaca oyunu oynarlardı. Erkekler evleninceye kadar kahvehaneye çıkmazlardı. Kalpak denen yünden dokuma başlık giyerlerdi. Eskiden özel olarak Döğüşbelene çerkestavuğu yemeğe gelinirdi dedi.

Karya'dan Carretta'ya Ortaca Meral Beltan, Günur Karaağaç Osmanlı-Rus savaşlarından sonra, Rusların yoğun baskılarına dayanamayan Çerkezler ve Azeriler, Kafkasyayı terk ederek önce 80 ailelik bir kalife ile, ''Otun saz, kuşun kaz'' olduğu yerler arayarak bugünkü Döğüşbelen civarına bir kısmıda Fevziye köyü karakum mevkiine yerleşirler. Bunların çoğu, o günlerde yaygın hastalığı olan sıtmadan ölür